هم تئاتر و هم هالای ارسباران؛ در مسیر جهانی شدن

حسن بابایی: « جشنواره ی سراسری تئاتر ارسباران » نامی آشنا هم برای هنرمندان است و هم ارسبارانی ها. جشنواره ای که مردم و مسئولین را به هم پیوند می دهد ، ارسبارانی ها و هنرمندان تئاتر کشور را به هم ارتباط می دهد از فرهنگ، هویت، هنر و… با هنرمندی تمام دفاع می کند و یادمان می آورد که خواستن ؛ توانستن است.
هنرمندان تئاتر اهر از ۱۰ سال پیش جرقه ی این جشنواره را زده اند. از برگزاری شهرستانی و استانی جشنواره تا اکنون که چهار سال است به صورت سراسری برگزار می شود. چند صد هنرمند از شهرها و استان های مختلف کشور به مدت چندین روز مهمان اهر می شوند. از هنر و فرهنگشان می گویند و از هنر و فرهنگمان می شنوند. این راه درست تبادل فرهنگی است. همه از ترک و کرد و بلوچ و فارس گرفته تا گیلکی و مازنی و لر و عرب و… هم با افتخار از هویت و فرهنگ خود حرف می زنند و هم در اتحادی بزرگتر از؛ یکتاپرست و انسان بودنشان و مسلمان و ایرانی بودنشان. مشکلات و موانع جشنواره و حتی جدیدترین موانع را هنرمندانه و خلاقانه، به زبان هنر در تئاترشان نمایش می دهند. از داشته ها و نداشته ها و از توانمندی ها و کمبودها، از فرهنگ و آداب و رسوم، از هویت و تفکر و از خوب و بد اطرافشان بی تفاوت نمی گذرند و با نگاهی هنرمندانه نمایشی خلق می کنند تا تکانی به جامعه دهند.
هنر هالا و هنر تئاتر می توانند دو بال برای توسعه ی ارسباران باشند. همانگونه که هنرمند تئاتر به دور از مسائل سیاسی و جناحی و با خلوص تمام دغدغه ی مسائل جامعه را دارد، هنرمندان رزمی کار هالا نیز به جامعه ، مردم و نه صرفا به توسعه ی سرزمینشان که به رواج همه ی خوبی ها می اندیشند و در اندیشه ی جامعه ای سالم، پویا، بافرهنگ و فعال هستند. هالاکاران می خواهند با هالا به جهانیان « قدرت، انسانیت و آرامش» را هدیه دهند.
هم هالا و هم تئاتر ارسباران راه پرفراز و نشیب و طولانی ؛ ولی ارزشمند و ماندگار پیش رو دارند. هر دو باید و باید جهانی شوند. این راه اگر چه در ظاهر سخت و طاقت فرسا است، ولی مطمئنا برای هیچ یک از هنرمندان واقعی این دو گروه سخت نیست. هنرمندان واقعی این مسیر را با عشق طی می کنند. فراز و فرود راهش را با علاقه ای وصف ناپذیر سیر می کنند و آنچه برایشان مهم نیست؛ « من » است و خواسته های شخصی و نفسانی. آنها برخلاف بیشتر کسانی که از بیرون می نگرند هیچ دشواری در کار نمی بینند. عشق به هنرشان و عشق به هدفشان چنان اراده و شور و انرژی به آن ها می بخشد که در قبال سختی ها و ناملایمات، در قبال گلایه ها و کمبود ها و در قبال هر مانعی آگاهانه کر و کور و لالند. طعنه ها را نمی شنوند؛ سختی ها را نمی بینند و لب هایشان به گلایه باز نمی شود. آنها عاشقند. عاشق هنر، عاشق سرزمین، عاشق فرهنگ، عاشق طبیعت، عاشق انسان ها. عاشق همه ی چیزهای خوب. آن ها عاشقان هنر تئاترند و عاشقان هنر رزمی هالا.
آنها مردمان خستگی ناپذیر راهند به تاریخچه ی هر کدام بنگریم قبولشان خواهیم کرد.

منبع: سایت ایران مهد هالای جهان